வெண் பனி (மழலை உள்ளம் போல்)
வேடிக்கைப் பார்க்கும் மேகக் கூட்டம்
எட்டிப் பார்க்கும் சூரியன்
விட்டுப் பிரிய மனம் வரா மதி நிலவு!
மேக ஆடை விலகிச் செல்ல
நாணிச் சிவந்த வானமகள் !
பனிக்கு ஏங்கி நிற்கும்
சின்னஞ்சிறு மழலை !
பள்ளிக்கு செல்லும் முன்
பனிமழை பெய்கிறதா எனப் பார்க்கும்
பாசங்கில்லா பைங்கிளி !
நேரமும் நகர்ந்தது
மேகமும் வெண்மலர்த் தூவ
பூமியவள் வெண் பட்டை உடுத்தினாள் !
வானம் பூமி யாவுமிங்கே
வெள்ளைக் காடு !
மனமெங்கும் மகிழ்ச்சி
பிள்ளையவள் பூரிப்பாளே !
பூப்போல பனி எடுத்து
பனி மனிதன் தனைப் படைத்து
கண் ,மூக்கு , வாயிட்டு
பொருத்தமாய் ஆடை போட்டு
கட்டியணைத்து முத்தமிட்டு
இத்தனையும் கனவுக் கண்டேன் -என்
கடிகாரம் என்னைக் கடியும் வரை !-உடன்
தொலைப்பேசி சினுங்கிடவே
எடுத்தவுடன் பெருங்குழப்பம்
பள்ளியின் வழியெல்லாம்
பனி சூழ
பயணம் வர முடியாதாம் பள்ளி பேருந்தால் !
என் கனவெல்லாம்
கரைந்ததிங்கே பனியோடு !
பண்ணுவது என்ன என
பயம் வந்து பல்லைக் காட்டியது !
கடிகார முள்ளும் வேகமாய் நடக்க
கண்மணி என்ன செய்வாள் ?
கண்மணி என்ன செய்வாள் ?
கனவெல்லாம் உருகி
கண் வழியே வரக் கண்டேன் !இந்நேரம்
அவள் வந்திருந்தால் ,
முந்நூறு முறை முத்தமிட்டு
காது கிழிய சத்தமிட்டு
ஆய்ந்து ஓய்ந்த பின்னாலே
அம்மாவின் மடி தேடி ,
நினைவுகள் சுட்டதிங்கே !
வாகனத்தின் கூட்டத்திலே
ஊர்ந்து சென்று ,நேரம் கரைத்து
கற்கண்டை காரில் ஏற்றி
கரை சேர்த்தார் தந்தையவர் !
பார்த்தவுடன் பாப்பா சொன்னாள்
பார்த்தாயா பனிப் பொழிவை ?வா
பனி மனிதன் படைக்காலாம் !
அடியேய் !
ஆவி அடங்கி
அங்கம் ஒடுக்கி
ஆறு மணி நேரமாய்
அழுதுக் கொண்டிருக்கிறேன்
அங்கே என்ன ஆயிற்று
நடந்ததைக் கூறு என்றேன் !
அம்மா அது கிடக்கட்டும் ! அம்மா அது கிடக்கட்டும் !
ஆனதை பற்றி பேசியென்ன ?
ஆவதை பார்ப்போம் வா !
பனி குவியழ்க் கிடக்குதங்கே
பனிமனிதன் தனைப் படைப்போம் !
எட்டி நானும் பார்த்தேன் -முதல் முறை
பயம் நிறைந்த கண்ணோடு!!!!!!!!!!!!
