வசந்தத்தின் வாசலிலே!

கொத்துக் கொத்தாய்  பூத்துக் குலுங்கும் 

கொள்ளை அழகு வெள்ளை மலர்கள் 

அத்தனையும் சுமக்குமிந்த 

மரங்களெல்லாம் மமதையிலே !

நித்தம் நித்தம் கண் வழியே -நிழல் 

ஓவியம்  படைக்க வைத்தாய் 

முத்தமிட்டு காற்றிலாடி- உள் 

 மனதை வருடி  வைத்தாய் !

வியந்து உன்னை பருகி நின்றேன் 

விழி வழியே அனுதினமும் -நீ 

விழுந்து விட்ட பின்னாலே 

விழி ஏங்கி போவேனோ ?

இதோ ,

ஒரு திங்கள் ஆன பின்னே 

வெண் பட்டை  கலைத்து நின்றாய் 

பச்சை பட்டை உடுத்தி விட்டாய்  !

பார்ப்பவர் கண்களிங்கே 

பழுதாகி போகுமல்லோ ?

எத்தனை அழகை நீயும் 

ஏந்தி இங்கே வாழுகிறாய் 

பித்தனை போல  என்னை 

பிதற்ற வைத்து மகிழுகிறாய் !

தேன் சுமந்த வண்டுகளின் 

தேமதுர ரீங்காரம் !

முனகிக்  கிடந்து  வைக்கும் 

மூங்கில்களின் உரசலும்!

பஞ்சு மெத்தை போல இங்கு 

பரவிக் கிடக்கும் புல்வெளியில் 

தத்தி  தாவி  ஓடி நிற்கும் 

முயலுமிங்கே ஓரழகு !

சிந்தனையை சிதற வைக்கும் 

சிட்டுக் குருவியும் ஓரழகு !

துள்ளி துள்ளி வந்து நிற்கும் 

புள்ளி மானும் ஓரழகு !

அள்ளி தெறித்து நீரில் குதிக்கும் 

கயலுமிங்கே ஓரழகு !

மெல்ல மெல்ல தலையை தூக்கும் 

ஆட்பிடியனும்(முதலை) ஓரழகு !

பட்டு போன்று பறந்து போகும் 

பட்டாம்பூச்சி ஓரழகு !

பந்து போல சுருண்டு நிற்கும் 

அணிலுமிங்கே ஓரழகு !

இயற்கை தனை அள்ளி வரும் 

வசந்தமது ஓரழகு ! இக்கணம் 

கவலை தனை களைய வந்த

வசந்தம் நம் வாசலிலே !